TRABZON MUTLU SON

Trabzon'un yemyeşil dağlarıyla çevrili sahil kasabasında, hayat sakin bir tempoyla devam ediyordu. Zeynep, Trabzon'un merkezine oldukça yakın olan bir kasabada yaşamaktadır. Şehirden uzak, doğayla iç içe bir yaşamı tercih etmişti. Zeynep, küçük bir spa salonunda masaj terapisti olarak çalışıyordu. Her gün, kasabaya gelen insanlara huzur vermek için en iyi şekilde hizmet vermeye çalışıyordu. O, insanların kaslarını rahatlatan ve zihinlerini dinlendiren bir masajın gücüne inanıyordu.

Bir gün, kasabaya iş için gelen bir adam, isminin Emre olduğunu söyledi. Yorgun bir şekilde spa salonuna girdi. "Biraz rahatlamaya ihtiyacım var," dedi. Zeynep, ona gülümseyerek yer gösterdi ve terapisine başlamadan önce, her şeyin yolunda olduğundan emin olmak istedi. Emre, birkaç gün önce başladığı yoğun iş temposunun ardından adeta tükenmişti.

Zeynep, ona sakinleştirici bir masaj yapmaya başladı. Masaj yaparken, Emre’nin gerginliği yavaşça azalmaya başladı. Zeynep, rahatlatıcı müzikler eşliğinde, her hareketiyle Emre'yi huzura kavuşturuyordu. Emre, Zeynep’in uzman ellerinin nasıl da kaslarını çözdüğünü hissettikçe gözleri kapanıyordu. Masajın ardından, Zeynep ona bir fincan bitki çayı önerdi. Emre, gözlerini açıp ona teşekkür etti.

"İçimdeki tüm stres kayboldu. Gerçekten harika bir iş çıkardınız," dedi Emre, rahatlamış bir şekilde.

Zeynep, mutlu bir şekilde gülümsedi. "Bazen sadece biraz huzura ve sakinliğe ihtiyaç duyarız," dedi.

Zeynep ve Emre, birkaç gün boyunca birbirlerini daha çok tanıdılar. Emre, kasabaya iş nedeniyle gelmiş olsa da, Zeynep’in spa salonunun verdiği huzurun etkisinde kalmıştı. Günler geçtikçe, aralarındaki bağ güçlendi. Trabzon’un o huzurlu havası, birbirlerine daha yakın olmalarını sağladı.

Bir hafta sonra, Emre’nin işlerinin sona ermesiyle birlikte Trabzon’dan ayrılma zamanı gelmişti. Ancak, Zeynep ile geçirdiği bu kısa ama özel zaman, Emre’ye unutulmaz anılar bırakmıştı. Emre, kasabaya veda etmeden önce Zeynep’le bir kez daha buluşmak istedi. Zeynep, ona mutlu bir şekilde veda etti ve "Mutlu sonlar hep bizimle olsun," dedi.

Emre gitti, ancak her zaman Trabzon’da bir parçası kaldı. Zeynep de kasabada, sakin ve huzurlu hayatını sürdürmeye devam etti. İki kişi arasındaki bu küçük ama anlamlı buluşma, hem Zeynep’in hem de Emre’nin hayatında, Trabzon’un masalsı atmosferinde bir mutlu son olarak yerini aldı.